Okuyuş

LABİRENTTEN ÇIKIŞ 23/06/2022

LABİRENTTEN ÇIKIŞ   23/06/2022

23.06.2022

LABİRENTTEN ÇIKIŞ

Mü’minun/73: “Sen onları doğru bir yola/sırat-ı mustekime çağırıyorsun.”

Sen onları; hayatı okumaya, anı yaşamaya ve gerçeklerle yüz yüze gelmeye çağırıyorsun. Onlarsa koşar adım cehenneme sürükleniyorlar. Düşünmeden, akla ve mantığa başvurmadan ve hatta hiç sonunu hesaplamadan akışa bırakmış kendini gidiyorlar. İnsan; içinde yaşadığı toplumunun bu sürüklenişini, akıllar rafa kaldırılmışçasına birileri önlerine ne koyduysa hiç düşünmeden ona doğru sanki bir yerlerden kumanda edilen robotlar gibi hareket ettiklerini görünce üzülüyor elbet.

KEHF/6: “Bu yeni kitaba inanmazlarsa (ve bu yüzden helâk olurlarsa) arkalarından üzüntüyle neredeyse kendini harap edeceksin.”

               Hedefini kaybetmiş, labirenttin içinde önünde hangi yol varsa oraya doğru koşuyor. Duramaz durursa arkasından aynı hızla gelen topluluk onu ezer geçer. Peki bu labirentten nasıl çıkılacak, diyelim ki baktı ve sordu kendi kendine “Ben ne yapıyorum, bu gidiş nereye?” diye. Sürüden ayrılırsa kurt kapar, sürüye devam ederse sürü ile birlikte uçurumdan aşağı yuvarlanacak, çözüm çözümsüzlük mü? Tabii ki değil. Önüne gelen ilk çatalda arkadan gelenlerden ayrılıp geldiği yoldan labirentten çıkıp, geriye çekilip olaylara ve bu duruma getiren şeylere dışarıdan bir bakmak, aklını raftan alıp kullanmak… İşin aslı bu kadar basit.

Mü’minun /75: “Biz onlara acıyıp da başlarındaki sıkıntıyı açsaydık, yine azgınlıklarında bocalamaya devam ederlerdi.”

               Azap kalksa yani labirentten çıksa, eğer aklını kullanmazsa yine aynı azabı hak edecek başka bir davranışa yani başkaca bir labirente girip alışkanlığı gereği yeni bir akışa devam edecek. Ya da Hz. Eyüp gibi hastalığa ve olaylara teslim olmak yerine Rahman’ın gösterdiği yolda ayağını yere vurup silkelenip ayağa kalkmalı ve sorgulamalı bu bozukluğun nerede başladığını sorgulamalı. Nerede başladıysa yani bataklığı oluşturan durum neredeyse oradan başlayıp önce orayı bir resetlemeli yani yeniden bir başlangıç yapmalı.

TEKVİR/26: “Hâl böyle iken nereye gidiyorsunuz?”

               Özüne dönüp, döndürülüp bir bakmalı ilk önce kendine. “Herkes kendi evini kapısının önünü temizlerse mahalle tertemiz olur.” Toplum temizlenir. Öyleyse iş bende bitiyor, “Ben bunun neresindeyim?” sorusu ile başlamak gerek. Kendini inzivaya çekip kendini kapatmakla olmuyor. Bazen bir durup düşünüp olayları tahlil edip dışarıdan hem kendine hem de toplumun durumuna bakmak bir çıkış yolu... Sonrasında gereken yerde yanlışa ve akıntıya kapılanlara dur diyebilecek, durduracak kuvveti kendinde bulup işe başlamak…

Enfal/53: “Bu böyledir. Bir toplum, kendilerinde bulunanı değiştirmedikçe Allah da onlara verdiği nimeti değiştirmez. Şüphesiz Allah işitendir; bilendir.’’

Özümüze dönüp Rahman’ın yasasıyla onun korumasında yaşamak duası ve ümidi ile...

                                                                                                                                                                                                                                                     HANİGÜN